แปดเดือน

สวัสดีค่ะ

มาอยู่ที่ญี่ปุ่นได้แปดเดือนแล้วนะ

..และก็ไม่ได้อัพอะไรลงบล็อกเลยซักนิด ทั้ง ๆ ที่ตั้งใจจะเขียนเรื่องชีวิตการเรียนในญี่ปุ่น
ตอนได้ทุนแล้วแท้ ๆ โถ่ (ฮา)
หลังจากนี้จะพยายามอัพให้เยอะขึ้นแล้วค่ะ ขอโทษจริง ๆ m(_ _)m

อย่างที่บอกเมื่อข้างต้น อยู่ที่นี่มาแปดเดือนแล้วค่ะ

แถมใกล้จะครบปีตั้งแต่รู้ผลทุนด้วย เมื่อวันก่อนก็เพิ่งประกาศผลทุนสำหรับปีนี้ไป

ยินดีด้วยกับทุกคนด้วยนะคะ ใครที่ไม่ได้ก็ไม่เป็นไรนะ ทำเต็มที่ต่อไปนะ

กลับมาเรื่องญี่ปุ่น

ถามว่าแปดเดือนนี่ฟังดูนานมั้ย ? นานเนอะ แต่เวลามันผ่านไปเร็วกว่าที่คิดเยอะ

ผ่านช่วงเวลาที่ซากุระบานสะพรั่ง ฝนตกกระหน่ำ แดดร้อนจนแทบระเหย จนตอนนี้.. 

สิบกว่าองศาแล้วค่ะ บ้าจริง นี่ใส่เสื้อสามชั้นแล้วยังรู้สึกหนาวจะตาย

พอมาอยู่ที่นี่ด้วยตัวเองแล้ว ก็ได้เรียนรู้อะไรหลายอย่างเลย

ตั้งแต่การใช้ชีวิต จากที่ไม่เคยจับกระทะทำอาหารเอง เก่งสุดก็แค่ไข่ดาว

ก็เริ่มซื้อมีดซื้อหม้อ เลือกเนื้อเลือกผักเอง จนทำกับข้าวที่พอกินได้

ไป ๆ มา ๆ กลายเป็นคนที่ชอบทำอาหาร(แต่ไม่ชอบล้าง)ไปแล้ว ฮา

ห้องในหอพักที่อยู่ตอนนี้ก็กลายเป็นที่ ๆ รู้สึกว่าเป็นบ้านไปแล้ว

คือรู้สึกชินกับมันไปแล้ว ต้องทำความสะอาดเอง เอาขยะไปทิ้ง ไม่รับผิดชอบก็ห้องเน่า

ถึงหลัง ๆ จะเริ่มขี้เกียจอีกแล้วก็เถอะ(...)

แล้วก็ อยู่ไปนาน ๆ ก็ชักชอบความเป็นอยู่ของคนญี่ปุ่นนะ

เขาตรงเวลา เขามีระเบียบ

แต่ก็ไม่ได้ถึงกับเข้มงวดทุกคน บางคนก็มีมุมใจดีของเขา

 ตอนนี้ที่กำลังเรียนโรงเรียนภาษา อาจารย์เขาก็ดูแลค่อนข้างดี

แต่คือคุณก็ต้องมีระเบียบนะ คุณต้องตรงต่อเวลานะ อะไรประมาณนั้นแหละ

ไหน ๆ ก็พูดถึงโรงเรียนละ พูดถึงสิ่งที่เรียนอยู่ตอนนี้ดีกว่า

เนื่องจากการมาเรียนปีแรก ทักษะด้านภาษาญี่ปุ่นของแต่ละคนก็ไม่เท่ากัน

มีทั้งคนที่ไม่เคยเรียนภาษาญี่ปุ่นมาก่อนเลย จนถึงคนที่เรียนมาจนระดับเทพแล้ว

คนที่ไม่เคยเรียนมาก่อนไม่ต้องห่วงนะ ที่นี่เขาอัดให้อย่างเต็มที่

คือได้ไม่ได้ไม่รู้ล่ะ แต่อย่างน้อยจบปีน่าจะได้เกือบ ๆ ซัก N2 ประมาณนี้

* N2 = ระดับของข้อสอบวัดระดับภาษาญี่ปุ่น มีตั้งแต่ N1-N5 ซึ่งสูงสุดคือ N1 ค่ะ

ซึ่งสอบวัดระดับที่ว่า เราก็จะสอบอาทิตย์หน้าแล้วล่ะค่ะ เย้... (ข้ามไปเถอะ)

แน่นอนว่าเป็นโรงเรียนสอนภาษา เลยมีนักเรียนต่างชาติเต็มไปหมดค่ะ

และโรงเรียนที่เรากำลังเรียนอยู่ เขารับนักเรียนทุนเซมมงทุกประเทศที่มาอยู่ในโตเกียว

โอกาสที่จะได้เพื่อนต่างชาติก็อยู่ที่นี่นี่ล่ะ ที่เราคุยด้วยก็มีอินโดนีเชีย อาร์เจนตินา บราซิล ฯลฯ

บางทีก็คุยเรื่องประเทศตัวเองกันบ้าง อย่างวันก่อนเพื่อนบราซิลเพิ่งบอกว่าตัวเองดูซีรีส์ไทยด้วย แปลกใจเล็กน้อยเลยลองถามดู

เรา : ห้ะ ของไทยเนี่ยนะ เรื่องไรล่ะนั่น 

เพื่อน : เรื่องไรหว่า.. อ่อใช่ ๆ ที่ชื่อฮอร์โมนส์น่ะ

..ไปเจอได้ยังไงล่ะเนี่ย (นางบอกสนุกมาก ดูไปดูมาถึงตอน 10 ซะละ)

แถมมีเพื่อนอีกหลายคนที่บอกว่า อาหารไทยอร่อยมากเลย ข้าวผัดของไทยก็อร่อย

นี่ชอบกินแกงกะหรี่ของไทยมาก(แกงเขียวหวานที่นี่เขาก็เรียกแกงกะหรี่เขียวนะคะคุณ)

พอได้ฟังละก็ปลื้มใจแปลก ๆ และรู้สึกอยากกินด้วย เพราะที่นี่อาหารไทยแพงเหลือเกิน(..)

พอได้คุยแบบนี้ก็แปลกดี เหมือนได้เห็นประเทศตัวเองจากมุมมองอื่น

เป็นประสบการณ์ที่ดีทีเดียวล่ะ

พูดถึงอย่างอื่นบ้าง

อยู่เป็นเด็กแลกเปลี่ยน ใช่ว่าจะได้แต่เรียนนะ

บางทีเรากับเพื่อน ๆ ก็ไปเที่ยวกันบ้าง หาอะไรสนุก ๆ ทำกันบ้าง

(กรุณาดูรูปข้างบนประกอบ) (คือไปหลายที่มาก ไม่สามารถเอารูปมาให้หมด) (...)

ก็นะ อุตส่าห์ได้มาอยู่ที่นี่ทั้งที ก็ต้องออกไปหลาย ๆ ที่บ้างแหละ

อีกอย่าง รุ่นพี่เหมือนจะเกริ่น ๆ ไว้ด้วยว่า ปีแรกดูจะว่างที่สุดละ อยากทำอะไรรีบทำ

ถึงจะเสียดายเงินเก็บบ้าง แต่ก็ถือว่าคุ้มนะ

ถ้ามีโอกาส(และเงินเก็บ)อีก อยากจะลองเที่ยวญี่ปุ่นเองซักครั้งเหมือนกัน

แต่ตอนนี้สงสัยต้องเรียนภาษาให้รอดก่อน.. ;-; นะ

_________________________________________________

ตอนนี้ยังนึกไม่ออกว่าจะเล่าอะไรเพิ่มเติมดี

เอาเป็นว่า หลังสอบจะพยายามหาเรื่องมาเขียนลงบล็อกดูนะคะ

ช่วงนี้ที่นี่ก็เริ่มเข้าหน้าหนาวแล้ว แต่ที่ไทยได้ยินมาว่ายังร้อนอยู่

ยังไงก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะ ขอจบลงเพียงเท่านี้

สวัสดีค่ะ (-v-)/